May 12, 2024
Unicode Version
ကွယ်လွန်သူနေထိုင်ရာ(စ/ဆုံး)
————————————-
“ ကျွိ……….ဝုန်း………..အား…….. ”
“ ဟဲ့ ဘာဖြစ်ကြတာတုန်း ဘာဖြစ်တာတုန်း ”
“ ကားတိုက်တာတဲ့ဟေ့…… ”
“ လူကိုတိုက်မိတာတဲ့… ”
“ သေပြီလားမသိဘူး… ဝိုင်းပြီး ဆေးရုံပို့ကြပါဦး ”
“ ကားသမားကို ဝိုင်းထားဟေ့… မပြေးစေနဲ့နော်
ကားနံပါတ်ရော မှတ်ထားကြ…. ”
“ ဟင်…အတိုက်ခံရတာ (…)ကျောင်းက ဆရာမ ခင်မာကြည်ပဲ…. ”
“ ဟာ…ဟေ့… ဆရာမ ခင်မာကြည်တဲ့…
သူ့အိမ်ကို ပြေးပြောကြပါစမ်းပါ….ကျုပ်တို့ ဆရာမကို ဆေးရုံပေါ်
ပို့နှင့်မယ်…. ”
“ ဆေးရုံမပို့နဲ့တော့ ဆရာမကိုလည်းသေချာကြည့်ဦး
အသက်ရှိသေးရဲ့လားလို့… ခေါင်းတစ်ခြမ်းလုံးပွင့်ထွက်နေပြီးတော့
လမ်းမမှာလည်း ဦးနှောက်အပိုင်းအစတွေနဲ့ ၊ မျက်နာတစ်ခုလုံးလည်း
လူရုပ်တောင်မပေါ်တော့ဘူး ၊ သူစီးနေကျ
ဆိုင်ကယ်လေးရယ် ၊ ကိုယ်ဟန် ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံရယ်ကြောင့်သာ
ဆရာမ ခင်မာကြည်မှန်းသိတာ ”
“ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် …ဆရာမ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ…
အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ …. သူ့မိသားစုတော့ ဘယ်လိုဖြေကြမလဲမသိတော့ပါဘူး… ”
“ ရဲခေါ်ထားပြီးပြီလား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ လာနေပြီလို့ပြောတာပဲ…… ”
“ သြော်….အနိဌာရုံတွေ တစ်ဘဝလုံး
မမြင်ရ မကြားရပါစေနဲ့လား… မဆင်မခြင်မောင်းကြတဲ့
ယဉ်မောင်းတွေကြောင့် တိုင်းပြည်က ရတနာတွေ ဆုံးရှုံးနေရတာ
မနည်းတော့ဘူးထင်တယ်…. ၊အခုလည်း …. တို့ ဆရာမ……ဆရာမ….
ဆရာမ ကောင်းရာသုဂတိလားပါစေ…. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မြန်မာနိုင်ငံ မြောက်ဖျားပိုင်းကအထင်ကရမြို့တစ်မြို့……….. ။
စာသင်ကျောင်းတစ်ခုတွင်……
“ ဒီနေ့ ဆရာမ ခင်မာကြည် နာရေး ရက်လည်မို့လား စောလွင် ရ ”
နဝမတန်းက ကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်စကားကို ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့
ကျန် ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကလည်းပြန်တုန့်ပြန်လိုက်တယ်
“အေးလေအဲ့ဒါကြောင့် တို့အတန်းပိုင်တွေတောင်
အတန်းမဝင်ကြဘူး…ဒီနေ့စာမသင်ရင်လည်း ကျောင်းမလာပါဘူး
အိမ်မှာအိပ်နေတယ်…အစောကြီးထရတာ ပျင်းလိုက်တာ…. ”
သူတို့နှစ်ယောက်စကားပြောနေတုန်း တစ်ခုံကျော်က
သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကြားသွားပြီး
ဝင်ပြောလိုက်သေးတယ်
“ ဆရာမ ခင်မာကြည်တစ်ယောက် သနားပါတယ်နော်
သူ့ခမျာ… မိသားစုကလည်း ပြည့်စုံ… ၊အရာရာအဆင်ပြေနေတုန်း ၊
အသက်ကလည်းအရွယ်တင်နုပျိုနေတဲ့အချိန်အခုလို မမျှော်လင့်တဲ့
အဖြစ်ဆိုးကြီး ကြုံလိုက်ရမယ်လို့ ထင်ထားမှာတောင်မဟုတ်ဘူး ၊
ဆိုးလိုက်တဲ့ ကားသမားတွေ ၊အတင်းလုမောင်းနေကျ
အခုတော့ လူပါသေရပြီ ”
“ ကားသမားတွေ ကြမ်းတာလည်းကြမ်းတာပေါ့
ဆရာမလည်း ဆိုင်ကယ်ဖြည်းဖြည်းမှ မစီးတာ…
ပြီးတော့ ဦးထုပ်မပါ ဘာမပါဆိုတော့အကာအကွယ်မဲ့ပြီး
ကားအောက်ထဲချိတ်ပါသွားရှာတာ…. ”
“ မင်းတို့တော့မသိဘူး
အဲ့နေ့က ဆရာမ သေတဲ့နေရာမှာ ငါရှိနေတယ် ၊
ငါ့မျက်စိရှေ့တင်ပဲ ပွဲချင်းပြီးသွားတာကိုမှ
ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ပဲ…. ဆရာမကအစိမ်းသေဆိုတော့
သူ သေလို့သေမှန်းရော သိပါ့မလား ၊ မကျွတ်ဘဲနဲ့
ငါတို့ ကျောင်းမှာ လာခြောက်ရင် ပြသနာပဲ…. ”
ထိုလူငယ်လေးစကားအဆုံး လူငယ်လေးကို
ကျန် သူငယ်ချင်းတွေက ထုရိုက်ကြရင်း
“ သြော်…ဒီကောင်ကလည်း
အရေးထဲ တစ်မောက်…မင်းပဲ
ကြီးလာရင် သရဲဝတ္တုရေး စာရေးဆရာလုပ်မယ်လေးဘာလေးနဲ့ ” လို့
ဝိုင်းပြောလိုက်တဲ့အခါ လူငယ်လေးက ပြန်ဖြေတယ်
“အေးလေ…မင်းတို့သေချာမသိသေးပါဘူး
သရဲစာရေးဆရာဆိုတာ သရဲကြောက်တတ်တဲ့သူတွေအများစုမှ ဖြစ်ကြတာ ၊
ဟုတ်တယ်လေ ကြောက်စိတ်ရဲ့အရသာ ခံစားချက်တွေကို
သူတို့ ကောင်းကောင်းနားလည်နေလို့ ဒီလိုခံစားပြီး
အနုပညာကို ပုံဖော်နေကြတာမဟုတ်လား… ၊ မင်းတို့နားလည်အောင်ပြောရရင်
လူတစ်ယောက်က သံပုရာသီးတစ်လုံးကို ကိုယ်အရင် စားကြည့်ပြီးမှ
အဲ့ဒီ သံပုရာသီးရဲ့အရသာက ချိုသလား ချဉ်သလားဆိုတာ သူများကို
သေချာရှင်းပြနိုင်မှာလေ…ချဉ်တယ်ဆိုရင်လည်း
ဘယ်လိုချဉ်တာလဲဆိုတာကအစပေါ့….. ”
“အေးပါ သကောင့်သား စာရေးဆရာရူးရေ
မင်းပြောတာလည်းထားပါလေ… ၊ ငါလည်း မင်းပြောမှ
စိုးရိမ်မိတာ တစ်ခုရှိတယ် တို့ကျောင်းက ဆရာမ ခင်မာကြည်
မကျွတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…. ”
“ စိတ်မပူပါနဲ့ကွာ ၊ သူက စိတ်ကောင်းရှိတဲ့သူပဲ
ကောင်းရာမွန်ရာ ရောက်မှာပါ ”
အဲ့ဒီစကားကို မကျေနပ်သေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က
ဝင်ထောက်တယ်…
“အစိမ်းသေတွေက တော်ရုံနဲ့ မကျွတ်ဘူးလို့
ကြားဖူးတယ် ၊ သူတို့သေလို့သေမှန်းမသိတာရယ် ၊
သေခါနီးအစွဲကြောင့်ရယ် ကျွတ်မယ်လို့မထင်ဘူးနော် ”
အတန်းထဲကအတန်းဖော် ၆ယောက်လောက်
စကားဝိုင်းပြောနေတာကိုအစအဆုံးဝင်မပြောဘဲ နားထောင်နေတဲ့
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကအဆုံးကျမှ ဝင်ပြောလိုက်တာ
စကားတစ်ခွန်းတည်း…ဒါပေမယ့်အဲ့စကားတစ်ခွန်းရဲ့
နောက်ကွယ်မှာအကြောက်တရားက ကပ်ပါလာခဲ့ပြီလေ
သူပြောလိုက်တာက ရိုးရှင်းအေးစက်လွန်းပါတယ် ။
“ ဟင် ဒါဆို …ဆရာမ ခင်မာကြည်က
အစိမ်းသရဲ တကယ် ဖြစ်သွားပြီလား………. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မြို့အထင်ကရ စေတီတော် တစ်ဆူနဲ့
ကပ်လျက်မှာရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းကြီးထဲက
အဆောင်သစ်တစ်ခုကို ဆေးသုတ်နေကြတဲ့
အလုပ်သမားနှစ်ယောက်အလုပ်လုပ်ရင်း
အပြန်အလှန် စကားပြောလို့………
“ ဒီအဆောက်အဦးက ဘာအတွက်လဲ ”
“ မသိပါဘူး ဘုန်းကြီးတွေကတော့
ညအိပ်ညနေ ဧည့်သည်တွေအတွက် တည်းနိုင်ဖို့
ဇရပ် ၊ ဓမ္မာရုံအဖြစ် ထားမယ်လို့ ပြောကြတာပဲ ”
“ ကျောင်းဝင်းကြီးက ကျယ်တော့
ဒီ နှစ်ထပ် ဆောင်အသစ်လေးနဲ့အတော်ဟန်ကျမှာပဲကွာ ”
“အဆောင်နာမည်ကိုလည်း ဖတ်လိုက်ဦး
ဘာတဲ့……. ခင်မာကြည်အဆောင် ဆိုပါလား…… ”
“အေးလေ …ခင်မာကြည်ကို မင်းမသိတာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ ”
“ တကယ် မသိတာပါကွာ လုပ်စမ်းပါဦး ”
“ တလောက ကားနဲ့ဆိုင်ကယ် ချိတ်ပါသွားပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်
သေသွားတဲ့ ဆရာမ ဒေါ်ခင်မာကြည်အတွက် ရထားတဲ့
နစ်နာကြေး လျော်ကြေးငွေကို မိသားစုက
တစ်ပြားမှ မယူဘဲနဲ့ ဆရာမ ခင်မာကြည် ကုသိုလ်ရအောင်
ဒီအဆောင်အဦးလေး လုပ်ပေးထားတာလို့ သိရတယ်ကွ ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ခင်မာကြည်အဆောင်
“ ဘုန်းဘုန်းဘုရား တပည့်တော် ညက
ခင်မာကြည်အဆောင်အပေါ်ဘက်ဘုရားခန်းထပ်နားမှာ
လူရိပ်တွေ့လို့သွားစစ်တာ ဘာမျှမတွေ့ဘူးဘုရား ၊
တစ်ခါတစ်လေလည်း မီးတွေက မှိတ်လိုက်လင်းလိုက် နဲ့
တစ်ခါတစ်လေ နှစ်ထပ်ဆောင်ဆိုတော့ လှေကားက
လူတစ်ယောက်ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံတွေကြားနေရတယ် ၊
တစ်ခါတစ်ခါ ငိုသံလိုလိုညည်းသံလိုလိုလည်းကြားရတယ်
ဘုရား… ၊ ထူးဆန်းတာက ဒီအဆောင်ကြီးဆောက်ပြီးမှ
ဖြစ်တာဘုရား ၊အရှင်ဘုရားတို့ရော ဘာမျှ ထူးထူးဆန်းဆန်း
မကြုံရသေးဘူးလား ”
ညစောင့် ကပ္ပိယလာလျှောက်တဲ့စကားကို ကျောင်းနေ သံဃာတစ်ပါးက
“အိမ်း…ဦးဇင်းတို့တော့ နေနေတာ
အခုထိ ဘာမျှထူးခြားတာ မတွေ့သေးဘူး
တစ်ခါတစ်လေတော့ ခင်မာကြည်အဆောင်ဘက်က
ဆိုးဆိုးရွားရွား ကြွက်သေကောင်ပုတ်နဲ့လိုလိုတော့
ရဖူးတယ်…. ”
“အရှင်ဘုရား ဆရာမ ခင်မာကြည်များ မကျွတ်ဘူးလားမသိဘူး…
အမျှအတန်းလည်း မရဘူးထင်တယ် ”
“အေးကွယ်..တစ်ချို့က
အမျှအတန်းမရကြတာ ၊ တစ်ချို့ကတော့ မယူကြတာကွဲ့
ခင်မာကြည်တစ်ယောက် ကောင်းရာမွန်ရာဘုံဘဝရောက်ပါစေလေ…. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘုရားဖူးအလည်အပတ် ဧည့်သည်တွေ များလွန်းတော့
ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်လည်း လူအပြည့် ၊ မကြာသေးခင်ကဆောက်ထားတဲ့
ခင်မာကြည်အဆောင်လည်း လူအပြည့် ကိုယ်စီကိုယ်စီ
ကျောတစ်ခင်းစာလေးတွေ နေရာယူထားကြတယ် ၊
နေရာကအဆောင်အပေါ်ထပ်နဲ့အောက်ထပ်
အောက်မှာ လူ ဆယ်ယောက်ကျော်လောက်
ကောင်းကောင်းနေလို့ရပြီးတော့အပေါ်မှာလည်း
ဆယ်ယောက်ကျော်လောက်နေလို့ရတယ် ဆိုပေမယ့်လည်း
ခရီးသွားသူတွေထဲက သုံး…လေးယောက်လောက်ကပဲ
အပေါ်ဘက်မှာ တက်ပြီး တည်းကြတယ် ၊ ခင်မာကြည်အဆောင်ရဲ့
အပေါ်ဘက်ဟောခန်းကြီးမှာ ဘုရားခန်းကျယ်တစ်ခုရှိတယ်
ဘုရားခန်းရဲ့ရှေ့ထောင့်ဘက်ခြမ်းမှာ
ကုတင်အသေးစားလေးတစ်ခုလည်း
ထားပေးထားတယ် …
အပေါ်ထပ်က လူသုံးယောက်ထဲကနေ တစ်ယောက်က
အဲ့ ခုတင်ကြီးပေါ်မှာအိပ်ပြီးအနားယူလိုက်တယ် ၊
အဲ့ဒီ့လူအနားယူအိပ်စက်နေရင်းက ညသန်းခေါင်
ခွေးတွေကလည်း သံပြိုင်အူ…. ၊ လအလင်းရောင်မှိန်မှန်လေးအောက်မှာ
လျှက်စစ်မီးတွေအကုန် ခဏပျက်သွားပြီး ကုတင်လေးပေါ်တက်အိပ်နေတဲ့
လူရဲ့ ခြေထောက်ကိုအေးစက်စက်မဲမဲအရာတစ်ခုက ဆက်ခနဲ့
ဆောင့်ဆွဲချတာကို ခံလိုက်ရတယ် ၊ ခံလိုက်ရတဲ့သူလည်း
တစ်ချက်အံသြသွားပေမယ့်အိပ်မက်ယောင်တာပါလေဆိုတဲ့စိတ်နဲ့
ပြန်ပြီးကြိုးစားအိပ်လိုက်ပြန်တယ် … ၊အိပ်နေတုန်း မျက်နာပေါ်
အေးစက်စက် ညှီနံ့ရတဲ့အရည်လေးတွေ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်
စီးကျလာသလို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ကာယကံရှင်လည်း
မနေသာပဲ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
သူမျက်နာတည့်တည့်မှာ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဦးနှောက်တစ်ချက်မပါပဲ
မျက်နာတစ်ခြမ်း စုတ်ပြတ်နေတဲ့ ဆံပင်အရှည်နဲ့အမျိုးသမီး
တစ်ယောက်အသက်မပါနဲ့မျက်လုံးဖြူဖြူကြီးအကြည့်နဲ့
ဟပြဲနေတဲ့ ပါးစပ်……မျက်နာတစ်ခုလုံးသေချာ
မြင်လိုက်ရတော့အိပ်မက်မဟုတ်မှန်းလည်းသိ….
လန့်လည်း လန့်သွားပြီး ငယ်သံပါအောင် ကုန်းအော်လိုက်မယ်တယ်
“အား ………….!!!!!!!!!!!!!!!! ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ ခင်မာကြည်အဆောင်က သရဲခြောက်တယ်တဲ့
ဒီမှာ တလောက တည်းသွားတဲ့သူတွေ ကြုံလိုက်ရတယ်ပြောတယ် ၊
တစ်ခြားတည်းသွားတဲ့သူတွေ ၊ ညအိပ်ညနေ နေသွားတဲ့သူတွေလည်း
ကြုံလိုက်တယ်ပြောတယ် ”
ခရီရောက်မစိုက်ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့်
ဦးချစ်ပို တစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးအံ့သြမိပေမယ့်
ဒီထက် ကြမ်းပါတယ်လို့နာမည်ကြီးနေတဲ့ သုသာန်တွေအထိ
တရားကျင့်နေတတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မို့အများကြီး မတုန်လှုပ်ခဲ့ …. ၊
ဦးချစ်ပိုဆိုတာ သာသနာရေးဝန်ကြီးဌာနက
ဝန်ထမ်းအရာရှိတစ်ယောက်ပဲ… ၊ တာဝန်တစ်ခုနဲ့ဒီမြို့လေးကိုရောက်နေတုန်း
သူစိတ်ဝင်စားတဲ့ ပရလောကအကြောင်းလေးတွေ
ဟိုမေးဒီမေးနဲ့…အခု သူတစ်ညတည်းရမယ့်နေရာမှာ
သရဲခြောက်တယ်ဆိုတာကိုသိရလို့ စိတ်အားတတ်နေတဲ့
လူထူးဆန်းကြီးပေါ့…. ၊
လူထူးဆန်းကြီးနဲ့ ခင်မာကြည်အဆောင်နဲ့တော့
တွေ့ကြပြီ ။
ညလေးတစ်ညကအိပ်ဖို့ဟန်ပြင်နေတုန်း
ဦးချစ်ပိုရဲ့ လှူပ်ရှားမှုတွေကြောင့်အိပ်ဖြစ်မယ့်ဟန်မရှိ ၊
ခင်မာကြည်အဆောင်ထဲကို တံခါးလေးအသာတွန်းဖွင့်
ဝင်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း
“ မူရင်း ဒီအဆောင်ကြီးပိုင်ရှင် သက်ဆိုင်ရာ ပိုင်ရှင်တွေ
အသီးသီးကို ကျွန်တော် မေတ္တာပို့သပါတယ် … ကျန်းမာ၊ချမ်းသာကြပါစေ
ကျွန်တော့်ကို ဒီနေရာလေးမှာ တစ်ညတာလောက်လေး
အနားယူ တည်းခိုခွင့်ပြုဖို့လည်း တောင်းဆိုပါရစေ….. ၊
ကျွန်တော် ပြုခဲ့သမျှကုသိုလ်တွေကိုလည်းအမျှအတန်းပေးဝေမှာ
ဖြစ်တဲ့အတွက်အားလုံးမရမရှိအကုန်ရကြပါစေသား ၊
အားလုံးကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ……….. ”
မေတ္တာလေးတွေပို့ရင်း စိတ်ထဲက
မေတ္တာသုတ်တော်ကို ဆက်တိုက်ရွတ်ဆိုဖြစ်ပြီး
အဆောင်ကြီးရဲ့အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်တယ် ၊
အပေါ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရမယ့်နေရာလေး ရှာဖွေရင်း
ဘုရားခန်းနားက ခုတင်သေးလေးကိုသွားမြင်ပြီး
အဲ့ဒီ့ခုတင်မှာ တစ်ညအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်
ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း
ခုတင်ပိုင်ရှင်တွေကိုလည်း မေတ္တာပို့ပါလေရော….
အဲ့လို မေတ္တာပို့နေတုန်းမှာပဲ လူမရှိတဲ့
ဟောခန်းကြီးထဲက ခြေသံတွေကိုကြားလိုက်ရပြီး
မကျေနပ်သလိုလို ညည်းညူသံကြီးတစ်ချက်ကိုလည်း
ကြားလိုက်ရပြန်တယ် ၊အခြေအနေကို သိလိုက်တဲ့
ဦးချစ်ပိုကလည်း ပိုင်ရှင်မကြိုက်မှန်းသိလို့
ခုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်း…. ၊ ခုတင်ခြေရင်း ကြမ်းခင်းလေးမှာ
ခင်းကျင်းပြီး ဘုရားဝတ်ပြု ၊ တရားမှတ် တရားထိုင်ဖြစ်ခဲ့တယ် ၊
တရားထိုင်နေတုန်းမှာလည်း ဦးချစ်ပို မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ပေမယ့်အာ့ရုံထဲမှာ
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို သေချာမြင်နေရတယ်….
အမျိုးသမီးပုံစံက တစ်ခုခုဆိုးဆိုးရွားရွားဖြစ်ထားလို့
ရုပ်ဆင်းပျက်ထားတဲ့ ပုံနဲ့ တရားထိုင်နေတဲ့
ဦးချစ်ပိုကို ပတ်ပတ်လည်က လိုက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာကို
မသိစိတ်က မြင်နေရတယ်…. ၊ လွင့်သွားသမျှ ရှေ့စိတ်ကို
နောက်စိတ်လေးနဲ့အမြန်လိုက်ထိန်းရင် စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့
တရားဆက်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ခြင်ထောင်လေးထောင် ၊အမျှအတန်းပေးဝေပြီး
အိပ်ဖို့ကြမ်းခင်းမှာလှဲလိုက်မိတယ် ၊ လှဲလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့
အေးစက်နေတဲ့အငွေ့အသက်တစ်ချို့စရလာတော့တယ် ၊
ဘေးနားက ခုတင်ကို တစ်ယောက်ယောက်က လက်သည်းတွေနဲ့
အားရပါးရ ကုတ်ခြစ်တဲ့အသံတွေလည်း ကြားနေရတယ် ၊
အဲ့လို ကြားနေရင်းကနေ မကြာဘူး ဦးချစ်ပို သူ့ဘေးနားက
ခုတင်ကိုအိပ်နေရင်းကနေ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့
ခုတင်ပေါ်မှာအမျိုးသမီးတစ်ယောက် လှဲနေတာကို သွားတွေ့လိုက်တယ် ၊
စိတ်ထဲမှာ ကြောက်စိတ်တစ်ချက်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး
စဉ်းစားမိလိုက်တယ်
“ တစ်ဆောင်လုံးမှာ ငါတစ်ယောက်တည်းရှိနေတာပါ ၊
ဘယ်က မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပေါ်လာရတာလဲ…
သူက လူမှဟုတ်ရဲ့လား…… ”
ကြောက်စိတ်နောက်က ကြက်သီးထလာရင်း
ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ်အားပြန်တင်းလိုက်တယ် ….
“ ငါ သုသာန်တွေမှာတောင် တရားထိုင်ပြီး
ဒီထက်ဆိုးတာကြုံဖူးထားတာပဲ
သူလည်းသူ့ဘာသာသူနေတာ ၊ ငါလည်းငါ့ဘာသာ
နေတာ ဘယ်သူမှ မထိခိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲလေ ” ဆိုပြီး
သရဲမနဲ့ ဘေးချင်ကပ် ခုတင်ပေါ် ခုတင်အောက် တစ်ညလုံး
ကြိုးစားအိပ်ဖြစ်ခဲ့တယ် ၊အိပ်တယ်သာပြောတယ်
စိတ်ထဲမှာတော့ ဘုရားဂုဏ်တော် ၉ပါးကို
ဆက်တိုက် ထပ်ခါထပ်ခါ ရွတ်လိုက် ၊ သရဏဂုံရွတ်ဆိုလိုက်နဲ့
အိပ်ပျော်မှန်းမသိအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်….. ။
လင်းကြက်တွန်လို့ နေထွက်တဲ့အချိန်….
ဦးချစ်ပိုတစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်လာပြီး
ညကအဖြစ်ကို တစ်ချက်တွေးလိုက်မိပြီး ဘေးနားက ခုတင်ကိုလှမ်း
ကြည့်လိုက်မိတယ် ခုတင်ပေါ်မှာ ဘယ်သူမျှမရှိတော့ဘူး…
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်ကပေးတဲ့ ခွန်အားသစ်တွေနဲ့အတူ
ဦးချစ်ပို နိုးထလာပြီးတော့ ကိုယ်လက်သန့်စင်… ၊
ပြီးတော့အဝတ်အစားထုတ်လေးကိုဆွဲပြီး
ခရီးဆက်ဖို့ ပြင်လိုက်တော့တယ် ၊ ဆရာတော်ကို
ရှင့်ခိုးပြီး မပြန်ခင်လေးမှာ …..
သူညက တည်းခဲ့တဲ့အဆောင်လေးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်
အဆောင်ကြီးရဲ့အပေါ်ထပ် ပြတင်းပေါက်မှာ
မိန်းမတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေသလိုအရိပ်ပုံလေးကိုတော့
မသဲမကွဲ မြင်လိုက်ရတယ် ..သူအလွတ်မှတ်မိနေတဲ့
အဆောင် နာမည်လေးကိုလည်း တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိတော့တယ် ။
“ ခင်မာကြည်အဆောင် …….တဲ့ ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အမှန်စင်စစ် ခင်မာကြည်အဆောင်ကြီးတကယ်ရှိနေဆဲပါ
နာမည်လွဲရေးထားလို့အပြင်မှာတော့ ခင်မာကြည် မဟုတ်ပါ
အခြားနာမည်တစ်ခုခုပေါ့ ၊ ဒီဇာတ်လမ်းလေးထဲမှာ
ခင်မာကြည် မိသားစုဝင်တွေက ခင်မာကြည် ကောင်းမှုဆိုတဲ့
စာလေးတစ်ကြောင်းတောင် မထည့်ပဲ ခင်မာကြည်အဆောင်ဆိုပြီး
ထူးထူးဆန်းဆန်းလှူသွားတာက သိလို့လား မသိလို့လား…
ကွယ်လွန်သူ ခင်မာကြည် ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူ့အဆောင်ဆိုတော့
သူပိုင်တဲ့နေရာဆိုတဲ့သဘော သက်ရောက်တဲ့အတွက်
သူနေထိုင်နေတယ် ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုလှူထားတဲ့ သူ့ခုတင်ကိုလည်း
စွဲလမ်းစိတ်နဲ့ ဘယ်သူမှ တက်အိပ်မရအောင် ခြောက်လန့်တာတွေ
ပြုလုပ်တယ် ၊ ဒါကိုကြည့်ပြီး သေခါနီးစိတ်က
ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ်ဆိုတာရယ်
အစွဲတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစား ဖြတ်ရမယ်ဆိုတာရယ်
သိနိုင်ပါတယ် …. ၊အပြင်မှာအဲ့ဒီမြို့ ၊အဲ့ဒီ ဘုန်းကြီးကျောင်းက
အဲ့ဒီအဆောင်လေးမှာ မဖြစ်မနေ တည်းဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း
ဦး ချစ်ပိုလိုမျိုး မရှိတော့တဲ့ မမြင်အပ်မြင်အပ် မူရင်းပိုင်ရှင်တွေဆီ
ခွင့်တောင်းပြီး မေတ္တာလေးနဲ့ ရင်းနှိးမှုကို
ဖော်ဆောင်ရင်း ဘုရားတရားမမေ့ဖို့ တိုက်တွန်းပါရစေ… ၊
မဟုတ်ရင်တော့…… ။
ကြိုးစားပါဦးမည် …
~ မိုးစွေ ~
စာပြီးချိန် – 17.2.2019 ( 1 :47 Am )
Zawgyi Version
ကြယ္လြန္သူေနထိုင္ရာ(စ/ဆုံး)
————————————-
“ ကြၽိ……….ဝုန္း………..အား…….. ”
“ ဟဲ့ ဘာျဖစ္ၾကတာတုန္း ဘာျဖစ္တာတုန္း ”
“ ကားတိုက္တာတဲ့ေဟ့…… ”
“ လူကိုတိုက္မိတာတဲ့… ”
“ ေသၿပီလားမသိဘူး… ဝိုင္းၿပီး ေဆး႐ုံပို႔ၾကပါဦး ”
“ ကားသမားကို ဝိုင္းထားေဟ့… မေျပးေစနဲ႔ေနာ္
ကားနံပါတ္ေရာ မွတ္ထားၾက…. ”
“ ဟင္…အတိုက္ခံရတာ (…)ေက်ာင္းက ဆရာမ ခင္မာၾကည္ပဲ…. ”
“ ဟာ…ေဟ့… ဆရာမ ခင္မာၾကည္တဲ့…
သူ႔အိမ္ကို ေျပးေျပာၾကပါစမ္းပါ….က်ဳပ္တို႔ ဆရာမကို ေဆး႐ုံေပၚ
ပို႔ႏွင့္မယ္…. ”
“ ေဆး႐ုံမပို႔နဲ႔ေတာ့ ဆရာမကိုလည္းေသခ်ာၾကည့္ဦး
အသက္ရွိေသးရဲ႕လားလို႔… ေခါင္းတစ္ျခမ္းလုံးပြင့္ထြက္ေနၿပီးေတာ့
လမ္းမမွာလည္း ဦးေႏွာက္အပိုင္းအစေတြနဲ႔ ၊ မ်က္နာတစ္ခုလုံးလည္း
လူ႐ုပ္ေတာင္မေပၚေတာ့ဘူး ၊ သူစီးေနက်
ဆိုင္ကယ္ေလးရယ္ ၊ ကိုယ္ဟန္ ေက်ာင္းဆရာမ ဝတ္စုံရယ္ေၾကာင့္သာ
ဆရာမ ခင္မာၾကည္မွန္းသိတာ ”
“ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ …ဆရာမ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ…
အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ …. သူ႔မိသားစုေတာ့ ဘယ္လိုေျဖၾကမလဲမသိေတာ့ပါဘူး… ”
“ ရဲေခၚထားၿပီးၿပီလား ”
“ ဟုတ္ကဲ့ လာေနၿပီလို႔ေျပာတာပဲ…… ”
“ ေၾသာ္….အနိဌာ႐ုံေတြ တစ္ဘဝလုံး
မျမင္ရ မၾကားရပါေစနဲ႔လား… မဆင္မျခင္ေမာင္းၾကတဲ့
ယဥ္ေမာင္းေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္က ရတနာေတြ ဆုံးရႈံးေနရတာ
မနည္းေတာ့ဘူးထင္တယ္…. ၊အခုလည္း …. တို႔ ဆရာမ……ဆရာမ….
ဆရာမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ…. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းကအထင္ကရၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕……….. ။
စာသင္ေက်ာင္းတစ္ခုတြင္……
“ ဒီေန႔ ဆရာမ ခင္မာၾကည္ နာေရး ရက္လည္မို႔လား ေစာလြင္ ရ ”
နဝမတန္းက ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္စကားကို ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့
က်န္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကလည္းျပန္တုန႔္ျပန္လိုက္တယ္
“ေအးေလအဲ့ဒါေၾကာင့္ တို႔အတန္းပိုင္ေတြေတာင္
အတန္းမဝင္ၾကဘူး…ဒီေန႔စာမသင္ရင္လည္း ေက်ာင္းမလာပါဘူး
အိမ္မွာအိပ္ေနတယ္…အေစာႀကီးထရတာ ပ်င္းလိုက္တာ…. ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနတုန္း တစ္ခုံေက်ာ္က
သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ၾကားသြားၿပီး
ဝင္ေျပာလိုက္ေသးတယ္
“ ဆရာမ ခင္မာၾကည္တစ္ေယာက္ သနားပါတယ္ေနာ္
သူ႔ခမ်ာ… မိသားစုကလည္း ျပည့္စုံ… ၊အရာရာအဆင္ေျပေနတုန္း ၊
အသက္ကလည္းအ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳေနတဲ့အခ်ိန္အခုလို မေမွ်ာ္လင့္တဲ့
အျဖစ္ဆိုးႀကီး ႀကဳံလိုက္ရမယ္လို႔ ထင္ထားမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး ၊
ဆိုးလိုက္တဲ့ ကားသမားေတြ ၊အတင္းလုေမာင္းေနက်
အခုေတာ့ လူပါေသရၿပီ ”
“ ကားသမားေတြ ၾကမ္းတာလည္းၾကမ္းတာေပါ့
ဆရာမလည္း ဆိုင္ကယ္ျဖည္းျဖည္းမွ မစီးတာ…
ၿပီးေတာ့ ဦးထုပ္မပါ ဘာမပါဆိုေတာ့အကာအကြယ္မဲ့ၿပီး
ကားေအာက္ထဲခ်ိတ္ပါသြားရွာတာ…. ”
“ မင္းတို႔ေတာ့မသိဘူး
အဲ့ေန႔က ဆရာမ ေသတဲ့ေနရာမွာ ငါရွိေနတယ္ ၊
ငါ့မ်က္စိေရွ႕တင္ပဲ ပြဲခ်င္းၿပီးသြားတာကိုမွ
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပဲ…. ဆရာမကအစိမ္းေသဆိုေတာ့
သူ ေသလို႔ေသမွန္းေရာ သိပါ့မလား ၊ မကြၽတ္ဘဲနဲ႔
ငါတို႔ ေက်ာင္းမွာ လာေျခာက္ရင္ ျပသနာပဲ…. ”
ထိုလူငယ္ေလးစကားအဆုံး လူငယ္ေလးကို
က်န္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ထု႐ိုက္ၾကရင္း
“ ေၾသာ္…ဒီေကာင္ကလည္း
အေရးထဲ တစ္ေမာက္…မင္းပဲ
ႀကီးလာရင္ သရဲဝတၱဳေရး စာေရးဆရာလုပ္မယ္ေလးဘာေလးနဲ႔ ” လို႔
ဝိုင္းေျပာလိုက္တဲ့အခါ လူငယ္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္
“ေအးေလ…မင္းတို႔ေသခ်ာမသိေသးပါဘူး
သရဲစာေရးဆရာဆိုတာ သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့သူေတြအမ်ားစုမွ ျဖစ္ၾကတာ ၊
ဟုတ္တယ္ေလ ေၾကာက္စိတ္ရဲ႕အရသာ ခံစားခ်က္ေတြကို
သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနလို႔ ဒီလိုခံစားၿပီး
အႏုပညာကို ပုံေဖာ္ေနၾကတာမဟုတ္လား… ၊ မင္းတို႔နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္
လူတစ္ေယာက္က သံပုရာသီးတစ္လုံးကို ကိုယ္အရင္ စားၾကည့္ၿပီးမွ
အဲ့ဒီ သံပုရာသီးရဲ႕အရသာက ခ်ိဳသလား ခ်ဥ္သလားဆိုတာ သူမ်ားကို
ေသခ်ာရွင္းျပႏိုင္မွာေလ…ခ်ဥ္တယ္ဆိုရင္လည္း
ဘယ္လိုခ်ဥ္တာလဲဆိုတာကအစေပါ့….. ”
“ေအးပါ သေကာင့္သား စာေရးဆရာ႐ူးေရ
မင္းေျပာတာလည္းထားပါေလ… ၊ ငါလည္း မင္းေျပာမွ
စိုးရိမ္မိတာ တစ္ခုရွိတယ္ တို႔ေက်ာင္းက ဆရာမ ခင္မာၾကည္
မကြၽတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…. ”
“ စိတ္မပူပါနဲ႔ကြာ ၊ သူက စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူပဲ
ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္မွာပါ ”
အဲ့ဒီစကားကို မေက်နပ္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ဝင္ေထာက္တယ္…
“အစိမ္းေသေတြက ေတာ္႐ုံနဲ႔ မကြၽတ္ဘူးလို႔
ၾကားဖူးတယ္ ၊ သူတို႔ေသလို႔ေသမွန္းမသိတာရယ္ ၊
ေသခါနီးအစြဲေၾကာင့္ရယ္ ကြၽတ္မယ္လို႔မထင္ဘူးေနာ္ ”
အတန္းထဲကအတန္းေဖာ္ ၆ေယာက္ေလာက္
စကားဝိုင္းေျပာေနတာကိုအစအဆုံးဝင္မေျပာဘဲ နားေထာင္ေနတဲ့
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကအဆုံးက်မွ ဝင္ေျပာလိုက္တာ
စကားတစ္ခြန္းတည္း…ဒါေပမယ့္အဲ့စကားတစ္ခြန္းရဲ႕
ေနာက္ကြယ္မွာအေၾကာက္တရားက ကပ္ပါလာခဲ့ၿပီေလ
သူေျပာလိုက္တာက ႐ိုးရွင္းေအးစက္လြန္းပါတယ္ ။
“ ဟင္ ဒါဆို …ဆရာမ ခင္မာၾကည္က
အစိမ္းသရဲ တကယ္ ျဖစ္သြားၿပီလား………. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ၿမိဳ႕အထင္ကရ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူနဲ႔
ကပ္လ်က္မွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းႀကီးထဲက
အေဆာင္သစ္တစ္ခုကို ေဆးသုတ္ေနၾကတဲ့
အလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္အလုပ္လုပ္ရင္း
အျပန္အလွန္ စကားေျပာလို႔………
“ ဒီအေဆာက္အဦးက ဘာအတြက္လဲ ”
“ မသိပါဘူး ဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့
ညအိပ္ညေန ဧည့္သည္ေတြအတြက္ တည္းႏိုင္ဖို႔
ဇရပ္ ၊ ဓမၼာ႐ုံအျဖစ္ ထားမယ္လို႔ ေျပာၾကတာပဲ ”
“ ေက်ာင္းဝင္းႀကီးက က်ယ္ေတာ့
ဒီ ႏွစ္ထပ္ ေဆာင္အသစ္ေလးနဲ႔အေတာ္ဟန္က်မွာပဲကြာ ”
“အေဆာင္နာမည္ကိုလည္း ဖတ္လိုက္ဦး
ဘာတဲ့……. ခင္မာၾကည္အေဆာင္ ဆိုပါလား…… ”
“ေအးေလ …ခင္မာၾကည္ကို မင္းမသိတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ”
“ တကယ္ မသိတာပါကြာ လုပ္စမ္းပါဦး ”
“ တေလာက ကားနဲ႔ဆိုင္ကယ္ ခ်ိတ္ပါသြားၿပီး ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္
ေသသြားတဲ့ ဆရာမ ေဒၚခင္မာၾကည္အတြက္ ရထားတဲ့
နစ္နာေၾကး ေလ်ာ္ေၾကးေငြကို မိသားစုက
တစ္ျပားမွ မယူဘဲနဲ႔ ဆရာမ ခင္မာၾကည္ ကုသိုလ္ရေအာင္
ဒီအေဆာင္အဦးေလး လုပ္ေပးထားတာလို႔ သိရတယ္ကြ ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ခင္မာၾကည္အေဆာင္
“ ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ ညက
ခင္မာၾကည္အေဆာင္အေပၚဘက္ဘုရားခန္းထပ္နားမွာ
လူရိပ္ေတြ႕လို႔သြားစစ္တာ ဘာမွ်မေတြ႕ဘူးဘုရား ၊
တစ္ခါတစ္ေလလည္း မီးေတြက မွိတ္လိုက္လင္းလိုက္ နဲ႔
တစ္ခါတစ္ေလ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ဆိုေတာ့ ေလွကားက
လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံေတြၾကားေနရတယ္ ၊
တစ္ခါတစ္ခါ ငိုသံလိုလိုညည္းသံလိုလိုလည္းၾကားရတယ္
ဘုရား… ၊ ထူးဆန္းတာက ဒီအေဆာင္ႀကီးေဆာက္ၿပီးမွ
ျဖစ္တာဘုရား ၊အရွင္ဘုရားတို႔ေရာ ဘာမွ် ထူးထူးဆန္းဆန္း
မႀကဳံရေသးဘူးလား ”
ညေစာင့္ ကပၸိယလာေလွ်ာက္တဲ့စကားကို ေက်ာင္းေန သံဃာတစ္ပါးက
“အိမ္း…ဦးဇင္းတို႔ေတာ့ ေနေနတာ
အခုထိ ဘာမွ်ထူးျခားတာ မေတြ႕ေသးဘူး
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ခင္မာၾကည္အေဆာင္ဘက္က
ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ႂကြက္ေသေကာင္ပုတ္နဲ႔လိုလိုေတာ့
ရဖူးတယ္…. ”
“အရွင္ဘုရား ဆရာမ ခင္မာၾကည္မ်ား မကြၽတ္ဘူးလားမသိဘူး…
အမွ်အတန္းလည္း မရဘူးထင္တယ္ ”
“ေအးကြယ္..တစ္ခ်ိဳ႕က
အမွ်အတန္းမရၾကတာ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မယူၾကတာကြဲ႕
ခင္မာၾကည္တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာမြန္ရာဘုံဘဝေရာက္ပါေစေလ…. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘုရားဖူးအလည္အပတ္ ဧည့္သည္ေတြ မ်ားလြန္းေတာ့
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္လည္း လူအျပည့္ ၊ မၾကာေသးခင္ကေဆာက္ထားတဲ့
ခင္မာၾကည္အေဆာင္လည္း လူအျပည့္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ
ေက်ာတစ္ခင္းစာေလးေတြ ေနရာယူထားၾကတယ္ ၊
ေနရာကအေဆာင္အေပၚထပ္နဲ႔ေအာက္ထပ္
ေအာက္မွာ လူ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္
ေကာင္းေကာင္းေနလို႔ရၿပီးေတာ့အေပၚမွာလည္း
ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ေနလို႔ရတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း
ခရီးသြားသူေတြထဲက သုံး…ေလးေယာက္ေလာက္ကပဲ
အေပၚဘက္မွာ တက္ၿပီး တည္းၾကတယ္ ၊ ခင္မာၾကည္အေဆာင္ရဲ႕
အေပၚဘက္ေဟာခန္းႀကီးမွာ ဘုရားခန္းက်ယ္တစ္ခုရွိတယ္
ဘုရားခန္းရဲ႕ေရွ႕ေထာင့္ဘက္ျခမ္းမွာ
ကုတင္အေသးစားေလးတစ္ခုလည္း
ထားေပးထားတယ္ …
အေပၚထပ္က လူသုံးေယာက္ထဲကေန တစ္ေယာက္က
အဲ့ ခုတင္ႀကီးေပၚမွာအိပ္ၿပီးအနားယူလိုက္တယ္ ၊
အဲ့ဒီ့လူအနားယူအိပ္စက္ေနရင္းက ညသန္းေခါင္
ေခြးေတြကလည္း သံၿပိဳင္အူ…. ၊ လအလင္းေရာင္မွိန္မွန္ေလးေအာက္မွာ
လွ်က္စစ္မီးေတြအကုန္ ခဏပ်က္သြားၿပီး ကုတင္ေလးေပၚတက္အိပ္ေနတဲ့
လူရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုေအးစက္စက္မဲမဲအရာတစ္ခုက ဆက္ခနဲ႔
ေဆာင့္ဆြဲခ်တာကို ခံလိုက္ရတယ္ ၊ ခံလိုက္ရတဲ့သူလည္း
တစ္ခ်က္အံၾသသြားေပမယ့္အိပ္မက္ေယာင္တာပါေလဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔
ျပန္ၿပီးႀကိဳးစားအိပ္လိုက္ျပန္တယ္ … ၊အိပ္ေနတုန္း မ်က္နာေပၚ
ေအးစက္စက္ ညႇီနံ႔ရတဲ့အရည္ေလးေတြ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္
စီးက်လာသလို ခံစားလိုက္ရျပန္ေတာ့ ကာယကံရွင္လည္း
မေနသာပဲ မ်က္လုံးေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူမ်က္နာတည့္တည့္မွာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ဦးေႏွာက္တစ္ခ်က္မပါပဲ
မ်က္နာတစ္ျခမ္း စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္အသက္မပါနဲ႔မ်က္လုံးျဖဴျဖဴႀကီးအၾကည့္နဲ႔
ဟၿပဲေနတဲ့ ပါးစပ္……မ်က္နာတစ္ခုလုံးေသခ်ာ
ျမင္လိုက္ရေတာ့အိပ္မက္မဟုတ္မွန္းလည္းသိ….
လန႔္လည္း လန႔္သြားၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ ကုန္းေအာ္လိုက္မယ္တယ္
“အား ………….!!!!!!!!!!!!!!!! ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ ခင္မာၾကည္အေဆာင္က သရဲေျခာက္တယ္တဲ့
ဒီမွာ တေလာက တည္းသြားတဲ့သူေတြ ႀကဳံလိုက္ရတယ္ေျပာတယ္ ၊
တစ္ျခားတည္းသြားတဲ့သူေတြ ၊ ညအိပ္ညေန ေနသြားတဲ့သူေတြလည္း
ႀကဳံလိုက္တယ္ေျပာတယ္ ”
ခရီေရာက္မစိုက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားေၾကာင့္
ဦးခ်စ္ပို တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးအံ့ၾသမိေပမယ့္
ဒီထက္ ၾကမ္းပါတယ္လို႔နာမည္ႀကီးေနတဲ့ သုသာန္ေတြအထိ
တရားက်င့္ေနတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မို႔အမ်ားႀကီး မတုန္လႈပ္ခဲ့ …. ၊
ဦးခ်စ္ပိုဆိုတာ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနက
ဝန္ထမ္းအရာရွိတစ္ေယာက္ပဲ… ၊ တာဝန္တစ္ခုနဲ႔ဒီၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ေနတုန္း
သူစိတ္ဝင္စားတဲ့ ပရေလာကအေၾကာင္းေလးေတြ
ဟိုေမးဒီေမးနဲ႔…အခု သူတစ္ညတည္းရမယ့္ေနရာမွာ
သရဲေျခာက္တယ္ဆိုတာကိုသိရလို႔ စိတ္အားတတ္ေနတဲ့
လူထူးဆန္းႀကီးေပါ့…. ၊
လူထူးဆန္းႀကီးနဲ႔ ခင္မာၾကည္အေဆာင္နဲ႔ေတာ့
ေတြ႕ၾကၿပီ ။
ညေလးတစ္ညကအိပ္ဖို႔ဟန္ျပင္ေနတုန္း
ဦးခ်စ္ပိုရဲ႕ လႉပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္အိပ္ျဖစ္မယ့္ဟန္မရွိ ၊
ခင္မာၾကည္အေဆာင္ထဲကို တံခါးေလးအသာတြန္းဖြင့္
ဝင္လိုက္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း
“ မူရင္း ဒီအေဆာင္ႀကီးပိုင္ရွင္ သက္ဆိုင္ရာ ပိုင္ရွင္ေတြ
အသီးသီးကို ကြၽန္ေတာ္ ေမတၱာပို႔သပါတယ္ … က်န္းမာ၊ခ်မ္းသာၾကပါေစ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ညတာေလာက္ေလး
အနားယူ တည္းခိုခြင့္ျပဳဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုပါရေစ….. ၊
ကြၽန္ေတာ္ ျပဳခဲ့သမွ်ကုသိုလ္ေတြကိုလည္းအမွ်အတန္းေပးေဝမွာ
ျဖစ္တဲ့အတြက္အားလုံးမရမရွိအကုန္ရၾကပါေစသား ၊
အားလုံးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ……….. ”
ေမတၱာေလးေတြပို႔ရင္း စိတ္ထဲက
ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို ဆက္တိုက္႐ြတ္ဆိုျဖစ္ၿပီး
အေဆာင္ႀကီးရဲ႕အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ၊
အေပၚေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းအိပ္ရမယ့္ေနရာေလး ရွာေဖြရင္း
ဘုရားခန္းနားက ခုတင္ေသးေလးကိုသြားျမင္ၿပီး
အဲ့ဒီ့ခုတင္မွာ တစ္ညအိပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္
ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ခုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ရင္း
ခုတင္ပိုင္ရွင္ေတြကိုလည္း ေမတၱာပို႔ပါေလေရာ….
အဲ့လို ေမတၱာပို႔ေနတုန္းမွာပဲ လူမရွိတဲ့
ေဟာခန္းႀကီးထဲက ေျခသံေတြကိုၾကားလိုက္ရၿပီး
မေက်နပ္သလိုလို ညည္းညဴသံႀကီးတစ္ခ်က္ကိုလည္း
ၾကားလိုက္ရျပန္တယ္ ၊အေျခအေနကို သိလိုက္တဲ့
ဦးခ်စ္ပိုကလည္း ပိုင္ရွင္မႀကိဳက္မွန္းသိလို႔
ခုတင္ေပၚကေန ဆင္း…. ၊ ခုတင္ေျခရင္း ၾကမ္းခင္းေလးမွာ
ခင္းက်င္းၿပီး ဘုရားဝတ္ျပဳ ၊ တရားမွတ္ တရားထိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊
တရားထိုင္ေနတုန္းမွာလည္း ဦးခ်စ္ပို မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ေပမယ့္အာ့႐ုံထဲမွာ
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာျမင္ေနရတယ္….
အမ်ိဳးသမီးပုံစံက တစ္ခုခုဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားျဖစ္ထားလို႔
႐ုပ္ဆင္းပ်က္ထားတဲ့ ပုံနဲ႔ တရားထိုင္ေနတဲ့
ဦးခ်စ္ပိုကို ပတ္ပတ္လည္က လိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို
မသိစိတ္က ျမင္ေနရတယ္…. ၊ လြင့္သြားသမွ် ေရွ႕စိတ္ကို
ေနာက္စိတ္ေလးနဲ႔အျမန္လိုက္ထိန္းရင္ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႔
တရားဆက္ထိုင္လိုက္ၿပီးမွ ျခင္ေထာင္ေလးေထာင္ ၊အမွ်အတန္းေပးေဝၿပီး
အိပ္ဖို႔ၾကမ္းခင္းမွာလွဲလိုက္မိတယ္ ၊ လွဲလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔
ေအးစက္ေနတဲ့အေငြ႕အသက္တစ္ခ်ိဳ႕စရလာေတာ့တယ္ ၊
ေဘးနားက ခုတင္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လက္သည္းေတြနဲ႔
အားရပါးရ ကုတ္ျခစ္တဲ့အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္ ၊
အဲ့လို ၾကားေနရင္းကေန မၾကာဘူး ဦးခ်စ္ပို သူ႔ေဘးနားက
ခုတင္ကိုအိပ္ေနရင္းကေန တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ခုတင္ေပၚမွာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ လွဲေနတာကို သြားေတြ႕လိုက္တယ္ ၊
စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္စိတ္တစ္ခ်က္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး
စဥ္းစားမိလိုက္တယ္
“ တစ္ေဆာင္လုံးမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာပါ ၊
ဘယ္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလာရတာလဲ…
သူက လူမွဟုတ္ရဲ႕လား…… ”
ေၾကာက္စိတ္ေနာက္က ၾကက္သီးထလာရင္း
ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္အားျပန္တင္းလိုက္တယ္ ….
“ ငါ သုသာန္ေတြမွာေတာင္ တရားထိုင္ၿပီး
ဒီထက္ဆိုးတာႀကဳံဖူးထားတာပဲ
သူလည္းသူ႔ဘာသာသူေနတာ ၊ ငါလည္းငါ့ဘာသာ
ေနတာ ဘယ္သူမွ မထိခိုက္ရင္ ၿပီးတာပါပဲေလ ” ဆိုၿပီး
သရဲမနဲ႔ ေဘးခ်င္ကပ္ ခုတင္ေပၚ ခုတင္ေအာက္ တစ္ညလုံး
ႀကိဳးစားအိပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊အိပ္တယ္သာေျပာတယ္
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါးကို
ဆက္တိုက္ ထပ္ခါထပ္ခါ ႐ြတ္လိုက္ ၊ သရဏဂုံ႐ြတ္ဆိုလိုက္နဲ႔
အိပ္ေပ်ာ္မွန္းမသိအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္….. ။
လင္းၾကက္တြန္လို႔ ေနထြက္တဲ့အခ်ိန္….
ဦးခ်စ္ပိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးပြင့္လာၿပီး
ညကအျဖစ္ကို တစ္ခ်က္ေတြးလိုက္မိၿပီး ေဘးနားက ခုတင္ကိုလွမ္း
ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ခုတင္ေပၚမွာ ဘယ္သူမွ်မရွိေတာ့ဘူး…
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ကေပးတဲ့ ခြန္အားသစ္ေတြနဲ႔အတူ
ဦးခ်စ္ပို ႏိုးထလာၿပီးေတာ့ ကိုယ္လက္သန႔္စင္… ၊
ၿပီးေတာ့အဝတ္အစားထုတ္ေလးကိုဆြဲၿပီး
ခရီးဆက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့တယ္ ၊ ဆရာေတာ္ကို
ရွင့္ခိုးၿပီး မျပန္ခင္ေလးမွာ …..
သူညက တည္းခဲ့တဲ့အေဆာင္ေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္
အေဆာင္ႀကီးရဲ႕အေပၚထပ္ ျပတင္းေပါက္မွာ
မိန္းမတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနသလိုအရိပ္ပုံေလးကိုေတာ့
မသဲမကြဲ ျမင္လိုက္ရတယ္ ..သူအလြတ္မွတ္မိေနတဲ့
အေဆာင္ နာမည္ေလးကိုလည္း တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ။
“ ခင္မာၾကည္အေဆာင္ …….တဲ့ ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အမွန္စင္စစ္ ခင္မာၾကည္အေဆာင္ႀကီးတကယ္ရွိေနဆဲပါ
နာမည္လြဲေရးထားလို႔အျပင္မွာေတာ့ ခင္မာၾကည္ မဟုတ္ပါ
အျခားနာမည္တစ္ခုခုေပါ့ ၊ ဒီဇာတ္လမ္းေလးထဲမွာ
ခင္မာၾကည္ မိသားစုဝင္ေတြက ခင္မာၾကည္ ေကာင္းမႈဆိုတဲ့
စာေလးတစ္ေၾကာင္းေတာင္ မထည့္ပဲ ခင္မာၾကည္အေဆာင္ဆိုၿပီး
ထူးထူးဆန္းဆန္းလႉသြားတာက သိလို႔လား မသိလို႔လား…
ကြယ္လြန္သူ ခင္မာၾကည္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔အေဆာင္ဆိုေတာ့
သူပိုင္တဲ့ေနရာဆိုတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္တဲ့အတြက္
သူေနထိုင္ေနတယ္ ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလႉထားတဲ့ သူ႔ခုတင္ကိုလည္း
စြဲလမ္းစိတ္နဲ႔ ဘယ္သူမွ တက္အိပ္မရေအာင္ ေျခာက္လန႔္တာေတြ
ျပဳလုပ္တယ္ ၊ ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ေသခါနီးစိတ္က
ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာရယ္
အစြဲေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ႀကိဳးစား ျဖတ္ရမယ္ဆိုတာရယ္
သိႏိုင္ပါတယ္ …. ၊အျပင္မွာအဲ့ဒီၿမိဳ႕ ၊အဲ့ဒီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက
အဲ့ဒီအေဆာင္ေလးမွာ မျဖစ္မေန တည္းျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း
ဦး ခ်စ္ပိုလိုမ်ိဳး မရွိေတာ့တဲ့ မျမင္အပ္ျမင္အပ္ မူရင္းပိုင္ရွင္ေတြဆီ
ခြင့္ေတာင္းၿပီး ေမတၱာေလးနဲ႔ ရင္းႏွိးမႈကို
ေဖာ္ေဆာင္ရင္း ဘုရားတရားမေမ့ဖို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ… ၊
မဟုတ္ရင္ေတာ့…… ။
ႀကိဳးစားပါဦးမည္ …
~ မိုးေစြ ~
စာၿပီးခ်ိန္ – 17.2.2019 ( 1 :47 Am )
No comments
Post a Comment